Frøya gjekk frå to til tretti på trening

I Frøyahallen er trenar John Barry Wøllo klar for dagens trening. Damene spøkar og kosar seg medan dei knyt fotballsko og fester leggbeskyttarane. 

Dette har vore kvardagen til Wøllo sidan 2008. Etter vanskelege år har jentefotballen i Frøya endelig nok spelarar til å ha eit ellevarlag. 

– Folk sa at det ikkje var håp for jentefotballen, og at det berre var å gje opp. Me står her i dag kun fordi me har vore sta, seier trenar Wøllo. 

Frøya har ikkje hatt damelag på ti år. I vintersesongen 2022-2023 stilte dei med eitt sjuarlag, men Wøllo måtte mase for å få nok spelarar på kamp. I dag er dei 30 spelarar på laget, og har meldt på både sjuar- og ellevarlag til vårsesongen.

– Kven hadde ikkje gitt opp?

Etter korona merka trenar Wøllo stort fråfall i laget. Dei mista også mange gode spelarar til andre bergenslag, og til tider var dei ekstremt få på trening.

– På det verste var me berre to til tre jenter på trening, og me kunne ikkje stille reine årskull, seier han.

Det var ikkje berre mangel på spelarar. Wøllo sto i 2016 åleine som trenar for fem lag, men seier at han fortsette på grunn av jentene.

– Jentene er så viktige for meg at eg fortsatte. Sakte men sikkert byrjar me å bli lagt merke til. Nokon år på etterskot, seier han.

Med på treninga er også lagleiar Frode Opstvedt Nilsen. Han seier at æra for laget sin nye oppgang, må gå til trenar Wøllo.

– Han har stått på trening i sludd med 5 jenter på bana i mange år. Det er heilt unikt. Kven hadde ikkje gitt opp det, spør Nilsen. 

– Vi er grådig grei 

Trenaren trur grunnen til at det har kome så mange nye det siste året, er på grunn av stemninga i laget.

– Det er fordi vi er grådig grei. Vi var ein utruleg fin gjeng i utgangspunktet, og så har dei jentene invitert kjekke venninner av seg, og så plutselig var vi mange fleire, seier han. 

Sjølv når spelarane slit med skade, pleier dei uansett å stille på trening. Dei nye spelarane Elise Kvaløy (21) og Ida Hermansen (21) fylgjer dagens trening frå sidelinja, og stemninga på tribuna er god.

– Det er viktig å oppretthalde kontakten med laget og følgje med på utviklinga. Eg hadde jo vore her kvar torsdag uansett, så eg tenkjer det er ein fin måte å fortsatt å treffe laget på, fortel Kvaløy, som sit med gips på handa.

Hermansen er einig.

– Det er nesten best å sitte her, flirer ho.

Kvaløy og Hermansen er spent på korleis sesongen i det nyoppstarta laget blir.

– Det er mange nye spelarar frå forskjellige lag. Vi har merka allerede den siste månaden at det er stor framgang i laget, og vi lærer å kjenne kvarandre på ein heilt anna måte, seier Kvaløy.

– For dei som ikkje ynskjer å satse

Trenar Wøllo ynskjer at laget i hovudsak er for dei som synes sporten er kjekk. Vårsesongen i femtedivisjon blir spennande, men han seier at dei skal stå saman uansett resultat.

– Me har mange nye, men og gamle spelarar som har komt tilbake. Så resultata får bli som dei blir, fortel trenar Wøllo.

Det viktigaste, er at jentene kosar seg og har det gøy seier Wøllo.

–  Dette har eg lyst at skal vere ein samlingsplass for dei som ikkje ynskjer å satse. Me er her hovudsakeleg for å ha det gøy, og vi har blitt ein stor og fin gjeng, avslutter han.